Historia blackjacka

Bardzo często dokładna historia gier karcianych jest trudna do ustalenia, ponieważ istniały one wcześniej niż pierwsze zapiski ich dotyczące. Ludzie zawsze widocznie woleli samą grę niż kronikarskie obowiązki z nimi związane i podobnie jest w przypadku blackjacka – jego pochodzenie wciąż jest nie do końca wyjaśnione i opiera się w dużej mierze o domysły i śladowe wzmianki.

Wielu ekspertów wskazuje na wiek XVII jako początki tej popularnej gry, a za miejsce jej pochodzenia uważana jest z reguły Francja. Oryginalną nazwą blackjacka było „Vingt-et-Un” czyli „Dwadzieścia-i-jeden”. Mimo, iż nazwa sugeruje zbliżone zasady, gra ta była nieco inna od blackjacka znanego nam współcześnie. Celem gry było skompletowanie ręki o wartości równej dokładnie 21, lecz karty rozdawane były po jednej w rundzie, po których następowała kolejka zakładów. Jedynie krupier mógł zagrać podwojenie stawki, a jeśli trafił blackjacka, inni gracze musieli zapłacić mu potrójną stawkę.

Inną grą, którą uważa się za źródło współczesnego blackjacka była pochodząca z Włoch gra „Siedem i Pół„. Do gry używano tylko kart 8, 9 i 10 oraz figur, które liczone były jako połówki. Gra ta uważana jest za pierwszą, w której można było przegrać przez furę („bust”) czyli przekroczenie wyznaczonego przez zasady limitu punktów.

Jedną z pierwszych wzmianek na piśmie o prekursorach blackjacka były powieści hiszpańskiego pisarza Miguela Cervantesa (autor Don Kichota), który opisywał karcianych oszustów z Sewilli, specjalizujących się w grze „ventiuna” (21).

Kiedy gra dotarła w wieku XVIII do Stanów Zjednoczonych, szybko zyskała popularność w wszystkich miejscach gdzie namiętnie uprawiano hazard. Kasyna wprowadzały specjalne premie, aby zachęcić do gry. Jedną z nich była wypłata w stosunku 10-1 za czarne oczko z ręki, czyli as i waleta pik lub trefl – stąd właśnie nazwa BlackJack (Czarny Walet). Oczywiście premię szybko zmniejszono, ale nazwa przylgnęła do gry, oznaczając dzisiaj każdego asa z każdą figurą czyli właśnie 21 punktów wyłożone z ręki (w dwóch pierwszych rozdanych kartach, tzw. „natural blackjack”).

Prawdziwy rozkwit blackjacka w amerykańskich kasynach nastąpił latach 60-tych i 70-tych kiedy to pierwsi zawodowi gracze zaczęli publikować swoje strategie gry z przewagą nad kasynem, osiągane dzięki technikom liczenia kart. Mimo, że jest to sztuka trudna do opanowania na dłuższą metę i zabroniona przez kasyna, wizja regularnych wygranych w kasynie przyciągnęła do stołów z blackjackiem (oraz do hazardowych księgarni) tysiące nowych adeptów tej gry.